तापक्रम

हावा चलेको साँझ
तिमीभरि उडिरहेँ ।

कहिले टाढाटाढै
तिम्रो छोटो इशाराले
नजिकिएँ
कहिले छेउकै आमनेसामनेमा
लामो सम्बोधनले
बहकिएँ ।

आँखामा अनन्त वेदनाझैँ
गाँसिएथे चपक्क ती युगल हात...

एकैछिन त रहेछ
तर न्यानो ।

सहरका नागबेली सपनाहरूमा
घुमिरहृयो
दिमागको असिनपसिन पयर...

हिउँ त रहेछ
तर यात्रा ।

सम्झिँदै छु-
भनेको थिएँ तिमीलाई
'अब हावा लाग्दा
मलाई तिमीभरि उडाऊ है'

तर
यति गर्मी छ यति !
तिमीले दिएको
मेरो गलाभरिको मुलायम मफलर
छ्याप्पै भिजेको छ ।

अब त
बसिसक्नु कहाँ छ र

तिम्रो सतहबाट
दूर-दूरको विरही लयमा
वाफ भएर उड्दै छु ।
***
© जोतारे धाईबा
( फेब्रुअरी २४, २००८ आइतबार, नक्साल)