रातो पछ्‌यौरी ओढेर को आइरहेछ ?

यसपाली लामो समयसम्म दिमागमा आउँ परेन, सोचेँ – यसरी त व्याकुलताले मनमै आउँ पर्छ । सधैंजसो ब्लगमा केही गुदी भर्न तम्सिने मन खल्लो भइरह्‍यो । यसो कम्प्युटरको दराज खोल्दा विभिन्न समयमा खिचेर क्यामेराबाट खन्याइएका तस्बिरहरू तह-तह रै’छन् । त्यसमा पनि भर्खरै महिना दिन जति अगाडि शिवपुरी राष्‍ट्रिय निकुञ्ज हुँदै सुन्दरीजलको यात्रामा जाँदा गुराँसमय जङ्गलको तस्बिरहरूले लोभ्याए । यसपाली तिनै फोटो सदुपयोग गर्न मन लाग्यो ।

राष्‍ट्रिय फूल लालीगुराँस पहिलोचोटि आँखाभरि सँगाल्न पाउँदा असीम शीतल अनुभूति नहुने कुरै भएन । वनैभरि सैनिक टुकडी जस्तै छपक्कै छरिएको

गुराँसले वनको बेहुली स्वरूप झलक पस्किएको थियो । थुम्कामाथि अर्को थुम्का बनेर फुलेको गुराँस देख्‍दा कविमनले रातो पछ्‌यौरी ओढेर कोही नजिक सरिरहे झैँ लाग्थ्यो । नभन्दै यादभरिको कार्पेटमा सर्‍याकसर्‍याक पाइला चाल्दै राताम्मे डाँडा अझै मनमा धर्ना दिन आइरहेछ ।