छुट्टिने बेला सम्झना
लैजाऊ रुमाल बोकेर
फर्किँदा सँगै ली आउनू
नआउनू उतै छोडेर ।
किनेको होइन यो मेरो, आफ्नै हातले सिएको
मायाको बुट्टा भरेर तिमीलाई मात्र दिएको
लाग्ला नि आँखा कसैको
सम्हाली राख्नू छोपेर
फर्किँदा सँगै ली आउनू
नआउनू उतै छोडेर ।
सम्झेर आँसु चुहिँदा परेली पुछ्न काम लाग्ला
शिरमा राख्नू परदेशको खाडीमा चर्को घाम लाग्ला
पुरानो भयो भनेर
नहिँड्नू अर्कै खोजेर
फर्किँदा सँगै ली आउनू
नआउनू उतै छोडेर ।
- धादिङ, हाल: भारत ।
No comments:
Post a Comment