सम्बोधन : ईश्‍वरको पिशाचलाई

'ढुंगा अगाडि घन्टौं बस्नुहुन्छ, के दिन्छ त्यसले ?' मैले घर बसुन्जेल आमाको पूजाविधिमाथि टिप्पणी गरेर झिंजो लगाइरहन्थें । आमाको जवाफ हुन्थ्यो - 'आफूले (पूजा) नगरे पनि यस्तो चाहिं नभन्नू काले !' 

हुन पनि हो । 

कसैको मनको आस्थामा धावा बोल्नु पापै हो । कसैको मान्यतालाई भत्काउन खोज्नु अधर्म हो । धार्मिक आस्था मानिसहरुले नै रचेको मन बुझाउने मेलो हो भन्ने लागिरहन्छ सधैं । मान्छे नै हो अद्‌भूत रचनाकार । जीवनशैली सहज तुल्याउन र सामाजिक व्यवस्थापनका लागि उसले अनेक शर्त र सीमा कोरेको छ  यो लोकमा । कतिपय निकै वैज्ञानिक पनि छन् । धर्म-अधर्म ईश्‍वरसँग जोडिन्छ कि जोडिंदैन थाहा छैन, तर पाप र पुन्यको भने ख्याल हुन्छ मलाई । मानवीय भाव कुतकुतिएर अन्तरमा कतै हिउँ पग्लिन्छ । तर ईश्‍वरको अस्तित्वप्रति कहिल्यै विश्वास भएन । ईश्‍वर छ भने धर्म-अधर्मको हिसाबले हुनैपर्ने कुरा किन हुन नसकेका र नहुनुपर्ने कुरा किन भएका ? हुन्छ भने झन् यति क्रूर किन हुन्छ त्यो शंकास्पद अस्तित्वको ईश्‍वर ? शक्तिको दाबी गरिने र रेखदेखको ठेकेदार मानिने ईश्‍वरले संसारमा हुने उचित-अनुचित घटनामा हिस्सेदारी त पक्कै राख्‍नुपर्ला । 

यही सन्दर्भमा गत असोज २३ गते २७ वर्षको कलकलाउँदो उमेरमा निधन भएका पत्रकार तारा रेग्मी (आरोह) को नियति र ईश्‍वरीय लीलामा मन बरालिंदा अमिलिएँ । मृत्यु सत्य हो । तर त्यसको पनि त केही नियम र अवस्था हुँदो हो, यदि ईश्‍वर छ भने । कि त ईश्‍वरको लोकमा अनुशासन सबैभन्दा घटिया कुरा हो कि ? ताराको मृत्युमा मैले आफ्नै मृत्यु पनि चाखें । नत्र अराजकता, अनियमितता र भद्रगोल खटन हुन्छ भने  के को ईश्‍वर ! ईश्‍वर र मान्छेमा फरक के ? कथित दैत्य र ईश्‍वरलाई मरेको दङदङी गन्हाएका माछासरि एउटै तराजुमा किन नजोख्‍ने ? यस्तैयस्तै विकृत सोच आएर एउटा कविता लेखेको थिएँ ।

-- ईश्‍वरको पिशाचलाई --

> पत्रकार तारा रेग्मी (आरोह) <

 ईश्‍वर,

तँ र दैत्यमा के फरक छ ? 

तँ पनि देखिन्‍नस्, दैत्य पनि देखिँदैन

तँ के हिंड्न सिकाउँछस मान्छेलाई !

तेरो पैंताला अगाडि फर्केको छ कि पछाडि ?

वा तेरो गोडै पो छैन कि !

तँ गोताखोर झैं गाडिएको वीरुपाक्ष होस् ?

पोस्टरमा तँलाई जत्तिकै 

चम्किलो गरी छाम्‍न सकिन्छ दैत्यलाई

तैंले त्रिशूल रोप्दा आँ गरेर रक्तमुच्छेल हुन

उसलाई कति रिहर्सल गराइस् ?

तँ पालनकर्ता रे

चुनौतीलाई चाल्दाचाल्दै मान्छे चाल्नो भएको देख्दैनस् ?

मान्छे कहिले भयो तेरो पशु र पाल्न थालिस् ?

तेरो निराकारमा पनि छैन कुनै आभास

आभास गर्नलाई पनि मान्छे तँ जत्तिकै शक्तिशाली हुनुपर्ने ?

तेरो शक्तिबिना भक्ति सम्भव छ कि छैन ?

भन्छन् - ईश्‍वरले जे पनि गर्न सक्छन् रे !

तैंले पिसाब फेर्दा हद्द भए

दुई कोपरा फेर्न सक्लास्

यत्तिकैमा तँ कसरी ईश्वर बन्‍न सक्छस्

 ईश्‍वर,

तँलाई महसुस गर्न सक्दिनँ म

तँ कपास जस्तै हलुका भएर तैरिएलास् हावामा

तर तेरो सास मान्छेलाई कतै गन्हाउँदैन

पृथ्वी आफैं एक्लै गुडिरहेछ मान्छेको पैंतालामा

तैंले घुमाएको लट्टु रहेनछ पृथ्वी, बुझिस् ?

तँलाई होइन यो सम्बोधन

तँ जस्तो बनेर फैलिरहेको तेरो पिशाचलाई ...