- रुपक बनबासी
१)
प्रारब्धमा मान्छे कति विवश हेर्नुस्
बार-बार विफल भयो सिसिफस हेर्नुस् ।स्याहार्दा-स्याहार्दै मर्यो गुलाफको बोट,
कसरी फस्टाएछ यो क्याक्टस हेर्नुस् ।
विश्वास नराखूँ प्रत्यक्ष आँखाले भोगेको छ,
यथार्थभन्दा कति टाढा यो सर्कस हेर्नुस् ।
पाइएन प्रशंसाको आनन्दीमा रमाउन,
अभागीको पोल्टोमा सधैँ अपजस हेर्नुस् ।
दिक्दार हुँदा आत्महत्याको सोचाइ उर्ले पनि,
जीवनप्रति हुँदो रै'छ मोह र लालस हेर्नुस् ।
.......................................................
२)
दुवै हाजिर भयौँ दिलको दूरी बोकेर
म आफ्नो कलेजो बोकेर ऊ छुरी बोकेर ।निर्माण हुने क्रममा थियो घर पिरतीको,
तिमी आइपुग्यौ अकस्मात हुरी बोकेर ।
बिना सहयात्री जिन्दगीको उकालोमा,
बाध्य भएँ म हिँड्न दुःख नौमुरी बोकेर ।
बस्न बरु वेश होला रोई एकान्तमा,
कहाँ जाऊँ अब म यो मजबुरी बोकेर ।
सुनाउन गाउँभरि उड्दै जाऊ ए चरी,
म मरेको हालखबर जरुरी बोकेर ।
तनहुँ ।
banbasirupak@yahoo.com
No comments:
Post a Comment