ढकमक्क काठमाडौँ

देशभित्रको कचिङ्गल देखेर मन एकतमास धुम्मिन्छ, विरक्तिले छोप्छ । यो कचिङ्गलको बारेमा त केही लेख्‍नै मन लागेन, हार खाए जस्तो भइयो । कुकुरको पुच्छर बरू सोझिएला नेपाली निधारको भाग्यमा ऐंठन उमार्नेहरूको कसैगरी होश-चेत खुलेन । कर्णधार युवा पुस्ता भन्छन्, जुरुकजुरुक उचाल्छन्, आफ्नो यो गति छ- जिल्लिन्छु । सोच्यो भने कस्तो हुनुपर्ने र कस्तो भएँ भन्ने दोसाँधमा भक्कानो छुट्न बेर लाग्दैन । एउटा पौडीबाज रहरबश पोखरीमा फाल हालेर पौडीमा रम्न थाले पनि या त हुतिहारापन साबित गर्दै बाध्यतावश मृत्युसामु आत्मसमर्पण गर्न डुबुल्किए पनि अन्तत: पोखरीबाट माथि निस्किनुपरे-उत्रिनुपरे झैँ जति छटपटायो आफ्नै ज्यान र मनलाई सास्ती न हो भन्ने सम्झेर जस्तोसुके दिक्कताबाट कोल्टे फेर्न करै लाग्छ । आखिर सामान्य दैनिकीमा फर्किएर नित्य जीवनगाडी हाँक्नैपर्छ ।

घाम उदाउँछ र उज्यालो हुन्छ, घाम डुब्छ र अँध्यारो छाउँछ । काठमाडौँको सूर्य पनि त्यस्तै लतमा मग्न छ । काठमाडौको रापिलो तापक्रमसँगै राजनीतिको सरसराहट राष्‍ट्रिय प्रसारणमा धुवाँदार बनिरहेको बेला म भने सुन्दरताको पाटोमा चित्त बुझाउन लाग्दैछु । नीला झुप्पादार ज्याराकान्डा र गुलाफी सुर्यास्तमा यतिखेरको मुलुकको व्यथा र छटपटी कुन रूपमा प्रतिविम्बित हुन्छ होला । मैले त्यो अन्दाज गरिनँ । र पनि धेरै शुभ-अशुभ कुरा फुलिरहेको काठमाडौँमा मेरा हेराइमा परेका केही प्राकृतिक झाँकीहरू यहाँ फुकाउँदैछु । यी तस्बिरहरू दरबारमार्ग र रत्‍नपार्क क्षेत्रबाट खिचिएका हुन् ।