काँचो धागोजस्तै नाता कतिखेर कुन कुरामा टुट्छ, पत्तै हुन्न । कुनै निर्जीव वस्तु भए बरू कसिएको गाँठो खिया परेर, कस जमेर अझै जब्बर बलियो बन्थ्यो होला । तर मानवीय सम्बन्ध यति नाजुक छ, विश्वास र भरको जग टिकाउ हुने कुनै ग्यारेन्टी हुन्न । प्लास्टिकका सामान जस्ता हाम्रा प्लास्टिक-मनहरू ।
सन्दर्भ यहाँ युवा पुस्ताकी चर्चित गायिका अञ्जु पन्त र गायक पति मनोजराज सेवाको दाम्पत्य सम्बन्धको हो
सेलिब्रेटीहरू चर्चाको केन्द्रमा रहने भएकाले उनीहरूबारेको सानोतिनो प्रसङ्गले समेत चर्को रूप लिने गर्छ । सर्वसाधारणको निजी जीवन खलबलिए पनि ती चर्चा बाहिरै रहेर सेलाउँछन् । भनाइ नै छ, लोग्ने-स्वास्नीको झगडा परालको आगो । झगडा र विवाद नै हो सायद पारिवारिक चुल्हो तातो बनाइराख्ने अगुल्टो । अति नहुन्जेल कुनै पनि कुराले अहित गर्दैन । सँगै रहेका भाँडाकुँडाहरू पक्कै पनि यता-उता ठोक्किएर बज्छन् । यसैले पारिवारिक व्यवस्थापन मिलाउने क्रममा हुने विवाद र झोंकाझोंक सामान्य नै हुन्छन् । तर चर्चाभित्र हुने भएकाले मात्रै सेलिब्रेटीहरूको पारिवारिक कलह सार्वजनिक हुने कुरा पूर्ण सत्य होइन । मानवीय अहङ्कार र पूर्वाग्रहले बिगार्ने हो सबै कुरा । अर्कोतर्फ सम्बन्धमा केही समय रहेपछि नयाँपन पाउन छाडेपछि त्यसबाट अघाउने र बन्धनको रूपमा लिने संस्कृति पनि बन्दैगएको छ । फलस्वरूप सम्बन्ध तोड्नु नै स्वतन्त्रताको एकमात्र द्वार हो भन्ने भावना विकसित हुन थाल्छ । सम्बन्धमा रहेपछि साथीलाई आफू जस्तै बनाउन र पाउन खोज्नु, आफ्नो विचार लाद्नु र आफ्नोबारे आफूले जत्तिकै गहन रूपले सोचिदियोस् भन्ने अपेक्षाले नै सङ्कटलाई जन्म दिन्छ ।
एउटा साधारण मान्छे चर्चाको शिखरमा पुग्ने क्रममा उसले पारिवारिक नसनातालाई टेक्दै गएर मात्र त्यो प्राप्ति सम्भव हुन्छ भनिन्छ । मलाई पनि यस्तै लाग्छ । उँचाइमा मान्छे यत्तिकै पुग्दैन, धेरै कुराको बलि चढाएको हुन्छ उसले यात्रामा । त्यसका लागि आफ्नै घर-परिवार र साथीभाइको सम्बन्धलाई लोप्पा ख्वाउन पछि पर्दैन । अधिकांश यस्तै प्रवृत्तिका हुन्छन्, सायद गर्नुपर्ने पनि त्यही हो कि ? सबै कुरा ख्याल गर्न र कसले के भन्ला भनेर फिक्री मान्दै अरूहरूको चित्त बुझाउन थाल्यो भने खुड्किलो चढ्न तागत नै नआउला । धक फुकाएर, लाज पचाएरै अचेल सर्वोच्च सत्ताको दौड हुने गर्छ । यसैले जीवनको लक्ष्य हात पार्नका लागि खटपट, रिसको आवेग, अस्वस्थ प्रतिस्पर्धा र बदलाको भावनाले जस्तोसुकै नरम बन्धनलाई पनि कुल्चिन तयार हुन्छ ।
सेलिब्रेटीहरूको हकमा यो कुराले झन् पखेटा फिंजाउँछ । कलाकार, गायकका प्रशंसकहरू आफ्ना प्रियको सफलता देखेर जिब्रो टोक्छन्, आदरले टाउको झुकाउँछन् । तर त्यसका लागि आफ्नो आदरणीय कलाकार र गायकले कतिसम्मको मिचाहा प्रवृत्ति अँगालेर आएको छ, छिपछिपेसम्म कुरा थाहा हुन्न । थाहा भयो भने सायद त्यो आदरको डिग्री धेरै हदसम्म चिसिँदो हो । मान्छेलाई घर-परिवारसँग सफलताले पनि दूरीको रेखा कोर्दै लैजान्छ । मान्छे सफलतातर्फ बढ्न थालेपछि ‘तिमी त बदलियौ यार’ भनेर अर्कै नजरले हेर्ने हाम्रो समाजको आँखा पनि अलि छुट्याउँदै लैजाने खालकै छ । सार्वजनिक चर्चा बटुल्ने र व्यापारिक लाभ लिने नाममा आत्मीयतालाई चटक्कै भुल्ने सहरी सभ्यताको गोडमेलमा लागेका छौं हामी । जीवनसाथी आफूभन्दा डेग अगाडि बढेको नसहने पुरुष अहम्को रोगी मानसिकतालाई पनि भाइरस जस्तै फैलाउँदैछौं ।
पति-पत्नीको आतमीयतालाई शङ्का र अहङ्कारले पनि खाने गर्छ । श्रीमती आफूभन्दा जान्नेसुन्ने र बढी कमाउने हुँदै गई भने असह्य हुने । कोही मान्छेसँग देख्यो भने चरित्रमै आशङ्का गर्ने । यो आम रूपमा पुरुष र महिला दुवैको रोग हो । झन् घर छाडेर देश-विदेशको यात्रामा गइरहने कलाकारहरूले आक्षेप र भाँडभैलो बढी नै सामना गर्नुपर्छ । सम्बन्धित क्षेत्रको परिबन्द र परिस्थिति नबुझ्ने परिवार र पेसागत सम्मान नगर्ने जीवनसाथी हुँदा मरेबराबरको सास्ती झेल्नुपर्छ । त्यस्तो सास्ती झेल्नुभन्दा एकल जीवन नै सहज हुने ठानेर धागो चुँडाउन पछि पर्दैनन् जोडीमध्ये एक । तर एउटा व्यक्तिको प्रकृति पनि सफलताको मातले उफ्रिने खालको हुन्छ । सफलताको लट्ठयाइले ऊ समाज, परिवारसँग नभिज्ने खालको हुन थाल्छ । ऊ समाजभित्रै रहेर पनि बेग्लिँदै जान्छ । केही रहरवश, केही बाध्यतावश ।
अञ्जु र मनोजको जीवनमा के त्यस्तो भयो, दुवैले मूल्याङ्कन गरेका होलान् । अर्को व्यक्तिलाई बुझ्न नसक्ने रोग सायद मेलमिलापको यात्रामा भिलेन हो । त्यो भिलेनले आपसी सम्मान गर्नुपर्ने ठाउँ घटाउँदै लैजान्छ, आक्रोश र दिक्दारीको बोझ थुपार्न थाल्छ । अनि कुनै मोडमा एक्लै बाँच्न सक्दिनँ भन्ने मुखबाट अब सँगै बस्न सकिँदैन भन्ने नमिठो धुन निकाल्छ । यस्तो भएपछि छुट्नु नै ठीक हुन्छ । दुई जनाको कुरा मिल्नुभन्दा महत्वपूर्ण कुरा एउटा व्यक्ति आफैंमा कति ठीक अवस्थामा छ र खुसी छ भन्ने हुन्छ । व्यक्तिलाई ठीक छ, राम्रो अवस्थामा छ भने बल्ल युगल यात्राको कुरा आउँछ । सेलिब्रेटीहरूमा ट्राजेडीको शृङ्खलाको अन्तिम पात्र अञ्जु र मनोज नै बनून् । यी दुईको पनि सकभर वियोग हुने परिस्थिति नआओस् । कारण, सेलिब्रेटीलाई परेको असरले हाम्रो कलाकारी र साङ्गितिक फाँटले पनि मूल्य चुकाउन के बेर ? सेलिब्रेटीको सिको गर्ने हाम्रो किशोर तथा युवा पुस्ताले पनि के सिक्लान् ?
No comments:
Post a Comment