समवेत धुन

हामीलाई
कति-कति हतार छ ….

उल्लासको पिङले
छैन भुइँमा खुट्टा
शताब्दीपछि आउने पर्वको स्वागतमा झैँ
तुलबुल-तुलबुल छ मन

कोही गाँसिरहेछन् खुब निमेकले
जुत्ताको माला
कोही खोजिरहेछन्
जगेडा राखेको कालो मोसोको अबीर
छँदैछ कि सिद्धियो,
खोई कुन सङ्ग्रहालयमा छ
राणाकालको छुलछुले कोर्रा
बिग्रिएका मेसिन जस्ता
जेलिएका दिमागको मर्मतमा
हामी खोल्नेछौं कारखाना

त्यो एक दिनभरि
आकाशको पिंढीमा
जूनले गट्टा नखेले पनि हुन्छ
अल्लारे घामले रातो-तातो भावमा
नसन्काए हुन्छ झिम्के आँखा
अँध्यारो गुफाको यो राज्यमा
हामी निकाल्नेछौं सामूहिक लाभा
सल्कनेछ राँको हत्केलामा पौरखको 
काँडा जस्तो उनीहरूको पैँतालाले
छिद्रछिद्र बनेको
फहराउनेछौँ झण्डा

कति-कति ...
हामीलाई हतार छ

समयको खच्चड चढेर
कुरुप-कुरुप चालमा आइरहेका
करोड मुटुहरूको धुनमा
ओट लगाइरहेका
एक जमात मान्छेलाई
हेर्नु छ राम्ररी
गर्नु छ नराम्ररी मर्मत

हामीलाई
हतार छ हतार ।