गौंथली बोल्यो #Namje #Bhedetar

मे महिनामा CaféKavita को पाँचौं शृंखला पूर्वाञ्चल विशेष कार्यक्रम इटहरीमा सकिएको भोलिपल्ट हामीसँग समय उब्रियो । कम्तीमा दिनभरि । बेलुका त हामीले काठमाडौं फर्किन बस चढ्नुपर्ने थियो ।

इटहरीको गर्मी छल्न भेंडेटारतिर उक्लिने कुरा भयो । ‘एसी काठमाडौं’ छाडेर निस्किएका हामी अलिकता गर्मीले पनि हपक्क पाक्दै थियौं । यस्तो अवस्थामा साहित्यप्रति विशेष चाख राख्ने स्थानीय दन्त चिकित्सक दाइसाथीहरुको ‘भेंडेटार प्रस्ताव’ शीतल थियो ।

दाइको डायरी

यस पटक ब्लगमा सहोदर दाइको डायरी सुटुक्क ल्याएको छु । जुन उसले २०६२ सालमा लेखेको रैछ । डायरी केहीबेरमा पेश गर्छु । त्यसअघि थोरै भूमिका जरुरी लाग्यो ।

दाइको जागिरे जीवनको सुरुवाती बेला । जम्मा दुई दिनको डायरी टिपोट छ, जेठ २८ र असार ४ गते । दुवै दिन शनिबार परेको छ । कामबाट बल्लतल्ल फुर्सद पाएर लेखेको होला ।

उतिबेला भर्खरै खुलेको स्वाबलम्बन बैंकको जागिरे थियो ऊ । डायरी लेखिएको कापी सामान्य कापी मात्रै छ । दाइसँग त्यसबेला डायरी लेख्‍ने मोटो नोट किन्ने पैसा नहुँदो हो वा त्यसलाई उसले प्राथमिकता नदिएको पनि हुँदो हो । तर यो डायरी मेरो लागि संघर्षको पाठशाला बनेको छ । आफैं पनि जीवनमा धेरै दुःख गरेका र अरुका दुःखबारे देखे-सुने-पढेकालाई डायरीका कुराले नछोलान् ।

हाम्रो परिवारको पुस्ता-दरपुस्तामा लेख्‍ने मान्छे मैं मात्र होला भन्ने लाग्थ्यो । दाइको डायरीले मेरो कीर्तिमान भंग गरिदियो । 

कुनै समयमा डायरी लेखेको रैछ उसले । तर उसलाई कुनै प्रयोजन लेख-सेख लेख्‍नुपरे मलाई नै अह्राउने गर्छ । यतिसम्म कि उसको संस्मरण पनि मैले लेखिदिनुपर्ने !