बल्छी #NotPoem

मणि हराएको सर्प जस्तो

किन एकसुर छ मन ?

कसले च्यात्यो सात चिरा इन्द्रेणी,

किन छ यति सादा मौसम ?

निराशा आफैं चकित पर्ने गरी
यो नौजवान

किन छ यति गलित र थकित ?

जिन्दगीको लमतन्न सडकमा
आमाले कति बालिन् होला दीर्घायुको बाती
यता आफ्नो छाती भने

फुकिरहेछ आयु छटपटीमा ।

मैं हराएको हुँ कि
म जस्तो जवान सपना हराएको हो,
खोजिरहन्छु सहरको बगरमा 
धुलोका कणहरूसँगै उडिरहन्छु ।

थाप्नुपर्छ रे जिन्दगीमा बल्छी
जोहो गर्नुपर्छ रे सक्दो धेरै सिकार 
हेर्छु पृथ्वीको कुण्डमा -

मैं जस्तो देख्छु हरेक चेहरा
चिन्तन होइन चिन्ताको बल्छीमा

फाल हान्छ एउटा चंगा बिहान

डुब्छ एउटा वृद्ध साँझ ।

-------------------------------
(Photo : Kalpana Rai)