४५ वर्षपछि...!?

शनिबारको सफा मौसमको अपराहृन अप्रिल ५ मा मन्दिरको सौम्य छायामुनि म साथीसँग थिएँ । साथी पनि कस्तो भने, बल्ल साताको एकपटक भेट्ने ऊसँगको आत्मीय रुटिन छ । गफिँदै गर्दा गोटागोटी फुल्ने क्रममा रहेका मेरो कपालतर्फ इंगित गर्दै साथीबाट बोली फक्रिएको थियो- 'तिमी त बूढो भएछौ यार ! त्यही भएर पो लोकसेवाको गम्भीर पढाइतिर लागेछ यो मान्छे ।'

सुनेर मौनतामै बसेँ । अनि केहीबेरपछि चराको प्रसङ्ग निस्कियो (भनूँ निकाल्यौँ) । चरा भएको भए तिमी गर्थ्यौ के ? साथीलाई सोधेँ । सोधाइ आफैँमा उत्पादक त थिएन, तर अर्थहीन पनि थिएन क्यारे ! काल्पनिकीमा बहनु पनि कहिलेकाहीँ वर्तमान जिन्दगीलाई नै चार्ज गर्ने बहाना बन्न सक्छ । गुफाबाट भोको बाघ निस्किएकै गतिमा साथीबाट झ्वाट्ट बोली फुट्यो-'के गर्थेँ नि, यतिबेलै हिडिदिन्थेँ घर !' राम्रैसँग मर्मत गर्नेगरी साथीको घुर्की गुनगुनायो ।

'अनि तिमी चाहिँ के गर्थ्यौ नि चरा भएको भए ?', घुर्कीको लय सकिएपछि साथीबाट मेरो प्रश्न मलाई नै फिर्ता भयो । यतिखेर सायद 'मेरी बिल्ली मुझसे म्याउ' भन्ने हिन्दी उखानको चरितार्थ भएको थियो । नसोचीकनै जवाफ खन्याएँ-'म पनि चक्कर काट्ने थिएँ आफ्नै बसोबासको इलाकावरिपरि ।' हिसाब सायद बराबर भएको थियो बल्ल । तर, कुरो त हो, सानोतिनो छिपछिपे कुलोको रुप लिइहाल्यो । साथीबाट सताउने क्रम सुरु भयो, अर्थात् प्रश्नबाट । सोधियो मलाई- 'अनिखेर चक्कर काटेकोकाट्यै बसिरहन्थ्यौ ? के गर्थ्यौ पछि ?'

बालसुलभ प्रश्नले म कायल बनेथेँ । तर त्यसको मिठासले मन नझमझमाएको कहाँ हो र ? देखावा रूपमै भए पनि उस्तै जवाफले मुख बन्द गरिदिने प्रयासमा आकाशतिर औँल्याएर बताएँ-' के गर्थेँ भने नि, जान सक्ने भए उड्दाउड्दै उः माथि शून्यमा गएर बस्थेँ ।' हाँसोको फोहोरा छुटाउँदै साथीको धारावाहिक बोलीको अर्को अध्याय सुनियो- 'त्यहाँ जाने अलि बेला भएको छैन तिम्रो, कम्तीमा पनि ३५/४० वर्षपछि त इच्छा पूरा हुन्छ धन्दा नमान ।' ३५/४० वर्ष.. यो दोहोरो तथ्याङ्कमा अनिश्चित भएर मलाई अलमलिन उचित नलागेर साथीबाट उमेरको टुङ्गो मागेँ । जिस्काजिस्कीसँगै साथीको ओठ खुल्यो-'ल त्यस्तै ४५ वर्षपछि तिम्रो शून्यको यात्रा सुरु हुनेछ, जेजे गर्नु छ यही ४५ वर्षभित्र गरे हुन्छ है।' यो लवजसँगै कसैले माथिबाट तथास्तु भनेझैँ लाग्यो ।

शून्यको यात्रा...
४५ वर्षको बूढो पर्खाइ...
गोरेटोका आफ्ना सपना र अरुका अपेक्षा...
४५ वर्ष त मेरो हो,
त्यसपछि त्यो 'मेरो' कहीँ अलप हुनेछ अरुहरूमा ।

वा त्यसअघि नै मलाई
उड्नलाई हतार हुने हो ? ...

***
- अप्रिल ६, २००८ (नक्साल)