दासको स्मरण

पहिले निस्कियो जुलुसको गोरो मुस्लो

अनि निस्कियो-

यही झुत्रे ज्यानबाट

भुलुक्क

सबैभन्दा मैलो रगत ।

मैले मैँलाई काइते भन्नुमा

के सजाय हुन सक्छ ?

मैले मेरो सालिक

दरबारमार्गको चौबाटोमा

ढसमस्स राख्दिनँ भन्दा

संविधानको कुन धाराले मलाई पखाल्छ ?

आन्दोलनको रुखमा चढेर

कोही बाँदर हुन्छन् भने के लाग्छ,

धर्नाको रापिलो सूर्यमा सेकिएर

कोही लघुमानव हुन्छन् भने के लाग्छ,

प्रतिगामी बूढो शासनलाई सिरानीभरि जपेर

क्रोधको नयाँ सत्तामा

हँसियालाई हथौडाले लगातार

कोही मार हान्छ भने के लाग्छ,

के लाग्छ होउ मेरो ???

कोही आज

नयाँ दरबारमा

मलाई बेहोस बनाउने चमत्कारिक घोषणापत्र

अझै बुट्टा-बुट्टा भरेर

देखाइरहेछन् महान् भोटो जात्रा,

कोही मेरो सातो खानलाई

सहिद-ढोकाको माथिल्लो निधारमा

ट्यास्स सजाइरहेछन् अक्षताको आस्था ।

तामाको गुभो चुस्दै एकतमास

सबैजना उनीहरू छिप्पिरहेछन्,

एउटै छ यो मेरो देश-

म ऐतिहासिक झन्डालाई

दशकौँदेखि उस्तै कलिलो छडीमा

फरफर लिरिलिरि हल्लाइरहेछ ।

***