श्रमगीत

पग्लिएर तिमी नै
पसिनापसिना बनिरहेको हौ कि
बग्नुपर्ने पसिना
थोरै थामिएर
यत्तिको तिमी रहिरहेकी हौ
... ...

खोइ के पो हो,

यतिखेर त
त्यही तिम्रो थाकेको घडीले
टिक्‌टिक् सियो तिखार्दै
सेकेन्ड-सेकेन्ड
मिनेट-मिनेट
घन्टा-घन्टा
चुप्पचुप्प मलाई उनिरहेछ

सडकमा
ढिकिच्याउँ तालमा
सुस्तसुस्त चाल मारिरहेका
पयरका ती जोडी बचेराहरू
कहिले वर्षाको सिर्काले अलमलिन्छन्
सानो रातोपिरो त्यो अनुहार
कहिले घामको पहेंलो फूलदानीभरि
झन् रात्तै ओइलिन्छ

र पो सुहाउँदैन अघिल्तिर स्याउ,

बगिरहेर पनि म
नदीको यो दिशाहीनतामा
आह ! छुइनँ है छुइनँ
बालुवा उखरमाउलो भइरहेको
तिम्रो बगर-यात्रामा

किन हो यस्तो दूरीको चोइटा,

यति त हो नि है-
पसिना पोखिएर
सुक्खा भइसकेको तिम्रो
पैँताला भिजाउन
रगत भुलभुलाएर मैले
मुटुभरि राखिरहेको ।

बैशाख १९ मे दिवस, २०६५
नक्साल ।