फ्रेमभित्र

जसरी खुल्छन्

चश्मादार प्राध्यापकको

फुस्रा ओठबाट

कोठा-कोठा पुस्तकालय

अथवा खुल्छ

ब्रह्माण्डभरिको अनुहारमा

एउटा टीका झैँ -

यो भूगोल,

उसरी त म खुलिनँ

खुल्दै खुलिनँ यो फ्रेममा ।

कुनै बहुलाहीको

बेसोमती केशहरूमा छरिएको विरक्ति जस्तो

भयभीत आँखाका यी नानीहरू,

टिपिहाल्नु छ अकस्मात्-

टिलपिल कचौरा जस्तो गहिराइबाट

सन्तुलित गहहरूमा,

फेरि पनि देखेर:

भित्ताको फ्रेममा

आफ्नो तस्बिरको बलिदान

र क्यालेण्डरका पुराना कोठेपद मितिहरू सवार

खुइलिँदै गएको आकृति

मनाहीपूर्वक हेरिरहेछु ।

हिउँका धारिला हातहरूमा गएका

न्याना मुटुहरू

कोइलाका राता ल्याप्चेले

लतपतिन पुगेका

जुनीजुनीका निधारहरू

सबै छ

दमग्रस्त बुढ्यौलीमा

असहायक श्‍वासनली

र जीवन नामको धमिलो रेखा

सबै छ, फ्रेममा ।

कुनै आरामको बिछ्‌यौनादेखि

टाढा उछिट्टिएको एकाबिहान

जब पाइलाहरूमा

टीका पुछिएको

विरूप साइत बोकेर

युगसामु कलश समाउँछ

बुझिन्छ-

ओ यात्रा ! यात्राको उडान !!

आकाश कहीँ-कतै

बिग्रिएकै छ ।

धेरै भयो

कीलामा

तु

र्लु

ङ्ग

फ्रेमभित्र

उकुसमुकुस दुख्‍ने

सहाराको तप्‍त बालुवा जस्तोमा

कहाँ छ

स्वस्थ-स्वच्छन्द विरुवाको

रहरलाग्दो फुरफुर  … !