फेरि पनि पुरानै कुराकन्थाको गुन्टा कसेर आएको छु । व्यस्तताका परजीवीले डसेर नयाँ पकवान बनाउन नभ्याएको त होइन । तर, अचार त पुरानै झिक्नुपर्यो नि ! अचार यस मानेमा, गत दसैँको बिदामा उदयपुर जाँदा दाजु-बहिनीहरूको सल्लाहले दर्शन+घुमघामको लागि उदयपुरकै लेकाली भेग रौता भन्ने ठाउँतिर हान्निएका थियौँ । धार्मिक तीर्थस्थल रौता पोखरी । फर्किएर त्यसबारे सम्झौटो लेख्ने योजना बनाए पनि त्यत्तिकै भइराखेथ्यो । रोचक यात्रा भए पनि अब यतिखेर आएर त्यसबारे लेख्नु अलि खल्लो लाग्यो । तर यात्राको तस्बिर भने साथीहरूसँग बाँड्न कसोकसो लोभ जाग्यो । वृत्तान्त नभए पनि जे त पर्ला, 'तस्बिर आफैँ बोल्छ' भन्ने थेगो च्यापेर यति पस्किएको छु ।
एउटा डाँडादेखि अर्को डाँडाको फन्को पार गर्दा कमाएको यात्राभरिको थकान र गर्मीलाई रौता पोखरीको फेदीमा चिसो सिरेटोको पङ्खाले आराम दिलायो । बीच बाटोमा ज्यान बिसाउँदै दुर्लभ स्टेशनजस्तो भेटिने होटलमा विकल्पमा रहेको एउटै खाजा 'चाउचाउ' खाँदै, कतै भने साथमै लगेको भोगटेले घाँटी भिजाउँदै गोरेटो छिचोलियो । यस्तो लाग्यो, १८० डिग्रीको ठाडो उकालो नाघेर कमिला बल्ल चिनीको कचौरामा पुगेको छ । अनि त के चाहियो ? मन मगमगायो । जाडोले मुटु कमाए पनि स्वच्छ प्रकृतिको रोमाञ्चकतामा डुब्दा शीतलताले आँत भरियो । दुई दिने सफरमा, गन्तव्य पुगेको साँझ साग र भात मोल्दै खाएको मिठास बयान गरिनसकिने उखरमाउलो थियो । कठ्याङ्ग्रिने जाडोमा पाएको तातो भातमा हात राख्दा मात्रै पनि धित मर्ने जस्तो ! पोखरीकै अलि फेदीमा अरुबेला निजी प्रयोगमा ल्याइने घर पाहुना पुग्दा भने लजको रूपमा प्रति बेड ३०/३५ रूपियाँमा पाइने रहेछ । त्यस्तै एउटा 'हल्लिने घर'मा हामीले चिसो रात कटायौँ । कस्तो भने, राम्ररी खाँबो नखाँदिएजस्तो र भर्खर बनाइएको त्यो घर मान्छे हिँड्दा पनि लचकलचक हल्लिन्थ्यो ।
एकातिर रमाइलोमा महकिएका र रमिता हेर्न निस्किएका हामी, अर्कातिर त्यहीँको कस्टकर जीवनमा हेलिन बाध्य अबोध अनुहार । हाम्रो घुमघाम कतै तिनको दयनीय दैनिकीलाई जिस्क्याउने बहाना जस्तो ! र पनि, हामीले त बुझेका थियौँ- मान्छेको अभ्यस्त कथाव्यथा जहाँतहीँ उस्तै हो, रूप मात्र फरक-फरक । कतै झन् झन् सुविधाको प्रश्न, कतै जिन्दगीकै प्रश्न । सबैले उस्तै सहजता कहाँ पाएका छन् । कोही गोबर सोहोर्छन्, कोही मोहर !
बाँकी तस्बिर बोलोस् ।
एउटा डाँडादेखि अर्को डाँडाको फन्को पार गर्दा कमाएको यात्राभरिको थकान र गर्मीलाई रौता पोखरीको फेदीमा चिसो सिरेटोको पङ्खाले आराम दिलायो । बीच बाटोमा ज्यान बिसाउँदै दुर्लभ स्टेशनजस्तो भेटिने होटलमा विकल्पमा रहेको एउटै खाजा 'चाउचाउ' खाँदै, कतै भने साथमै लगेको भोगटेले घाँटी भिजाउँदै गोरेटो छिचोलियो । यस्तो लाग्यो, १८० डिग्रीको ठाडो उकालो नाघेर कमिला बल्ल चिनीको कचौरामा पुगेको छ । अनि त के चाहियो ? मन मगमगायो । जाडोले मुटु कमाए पनि स्वच्छ प्रकृतिको रोमाञ्चकतामा डुब्दा शीतलताले आँत भरियो । दुई दिने सफरमा, गन्तव्य पुगेको साँझ साग र भात मोल्दै खाएको मिठास बयान गरिनसकिने उखरमाउलो थियो । कठ्याङ्ग्रिने जाडोमा पाएको तातो भातमा हात राख्दा मात्रै पनि धित मर्ने जस्तो ! पोखरीकै अलि फेदीमा अरुबेला निजी प्रयोगमा ल्याइने घर पाहुना पुग्दा भने लजको रूपमा प्रति बेड ३०/३५ रूपियाँमा पाइने रहेछ । त्यस्तै एउटा 'हल्लिने घर'मा हामीले चिसो रात कटायौँ । कस्तो भने, राम्ररी खाँबो नखाँदिएजस्तो र भर्खर बनाइएको त्यो घर मान्छे हिँड्दा पनि लचकलचक हल्लिन्थ्यो ।
एकातिर रमाइलोमा महकिएका र रमिता हेर्न निस्किएका हामी, अर्कातिर त्यहीँको कस्टकर जीवनमा हेलिन बाध्य अबोध अनुहार । हाम्रो घुमघाम कतै तिनको दयनीय दैनिकीलाई जिस्क्याउने बहाना जस्तो ! र पनि, हामीले त बुझेका थियौँ- मान्छेको अभ्यस्त कथाव्यथा जहाँतहीँ उस्तै हो, रूप मात्र फरक-फरक । कतै झन् झन् सुविधाको प्रश्न, कतै जिन्दगीकै प्रश्न । सबैले उस्तै सहजता कहाँ पाएका छन् । कोही गोबर सोहोर्छन्, कोही मोहर !
बाँकी तस्बिर बोलोस् ।
.JPG)
हिँडेका हामी
.JPG)
थकान र अवतरण
.JPG)
खाजाको मेलो
.JPG)
इन्धनपछिको वेग
.JPG)
साग, भातको न्यानो आँत
.JPG)
बिहानीको मिर्मिरेमा
.JPG)
फगत एक नजरमा कसैले लियो मन…
.JPG)
पोखिएर घामको झुल्का...
.JPG)
रमिताको घनचक्कर
.JPG)
शीतल गन्तव्य: आँखाभरि स्वर्गै उठाऊँ…
.JPG)
फर्किएका तृप्त मन
************************************************************************
सारै राम्रो ब्लग - मिठो सब्दहरुको समायोजन । CAFE मा प्रकिती र प्रवृती को फ्यूजन - गजब को ।
ReplyDeleteधाईबाजी , सुन्दर यात्रा अनि सुन्दर गन्तब्य त तस्विरले नै बतायो । यात्राको बखान पनि संक्षिप्तमै सबै खोलीदिनु भएको छ यौटै गुनासो के रहयो भने यो रौता पोखरी उदयपुरमै हो कि उदयपुरबाट अन्यत्रै कतै जानुपर्ने हो ? यसो भौगलिक अवस्थितीको पनि भनक दिनुभएको भए पढ्दा अथवा तस्विर हेर्दा अझै मज्जा आउनेथियो जस्तो लाग्यो । मैले यो रौता पोखरी थाहा नपाएर पनि त्यस्तो लागेको हुनसक्छ ।
ReplyDeleteसुन्दर तस्बीरहरुको माध्यमबाट स्वर्गको केहि झलक हामीसंग पनि बाँड्नुभएकोमा हार्दिक धन्यबाद!
ReplyDeleteदीपक जीलाई जस्तै मलाई पनि यो स्थानको भौगोलिक अवस्थितीको जिज्ञासा रह्यो । बाँकि तपाईका तस्विर बिलेका मात्रै छैनन। तपाईका तस्विरले गित पनि गाएका छन, कथा पनि भनेका छन अनि प्राकृतिक छटाका शुन्दरताका केहि अंश हामिलाई बाँडन समेत सफल भएका छन ।
ReplyDeleteलाग्छ शब्दको मात्रै हैन तपाईसंग तस्विर उतार्ने कला पनि जादूमय छ ।
धन्यवाद् ।
निकै रमाइलो गर्नुभएछ । साथ मा त्यती राम्रा फोटाहरु !
ReplyDeleteजिज्ञासा र चासोको लागि आभारसहित छुटफुट कुराको लागि माफी चाहन्छु ।
ReplyDeleteरौता पोखरी उदयपुर जिल्लाकै पहाडी भेगमा पर्ने विकटताबीचको सुन्दर ठाउँ हो । यसै पोखरीको नामबाट यस क्षेत्रलाई रौता गा वि स को नाम दिइएको छ । यो त्यस क्षेत्रको पवित्र धार्मिक स्थल हो । नगर क्षेत्रबाट केही दुरी गाडीमा छिचोलेर केही पैदाल जानुपर्ने रौता पोखरी सकिने रौता पोखरी मजाले हिड्यो भने एकै दिनमा पुगेर फर्किन सकिन्छ । जुन पोखरीमा कुनै पात पतिङगर रहँदैन भन्ने धर्मिक जना विश्वास रहेको पाईन्छ । पात खस्यो भने चराले टिपेर लैजान्छ रे !
हुन पनि पोखरी सधैं कन्चन देखिन्छ ।