दूरी

अचेल हेरिन्न पल्लो घरको झ्याल

खोलिन्न संवादको आत्मीय पर्दा

मौन एकदम मौन छन् चौतारो र फल्चा

बोल्दै नबोलिने हैन

बोलिन्छ- ‘देखभेट नै हुन छाड्यो त !’

देखभेट हुँदै नहुने पनि हैन

हुन्छ जम्काभेटहरूमा

तर भेटहरू साँचो अर्थमा भेट्दैनन्

एउटै घर

एउटै कोठा

एउटै बिछ्यौना

यत्रतत्र उभिन्छन् पर्खालहरू

चिमोट्छन् एक्लोपनले

प्रियजनभित्र भेटिन्न

प्रिय मन

खासमा डिजिटल भित्तामा पो छ सबथोक

छामिन्छ त्यहीँ-

अर्को समाज

अर्को शहर

अर्कै गाउँ

अर्कै महानगर

अर्कै देश

पल्लो ग्रह

ब्रह्माण्ड

पग्लिन्छ त्यहीँ नौनीभन्दा कमलो भावना

भेटिन्छ कतै नभेटिएको हार्दिकता

अदृश्य भुलभुलैयामा हुन्छ गहिरो लगाव

भ्रमले पाउँछ सम्पूर्ण विश्वास

छेउकै र साथैका कुरा छुट्दै जाँदै छन् …

धेरै के भन्नु !

हामीले पनि त

एक-अर्काको मुहार राम्ररी नहेरेको

जुग भएछ है !