September 7, 2024

गीतको कथा- 'म मरेको पल...' (वीरेन्द्र राई)

वीरेन्द्र राई
गीतकार वीरेन्द्र राईले सात सयभन्दा बढी गीत लेखिसकेका छन्। सयौं गीतमध्ये एउटा उनको मनको सबैभन्दा नजिक छ, जसले उनलाई २६ वर्षयता बेलाबेला झस्काइरहन्छ। मुटु असह्य हुने गरी रेटिरहन्छ। खोटाङबाट काठमाडौं आएर राईले गीत–संगीतमा राम्रो नाम कमाए। घर–गृहस्थीमा आफ्नै संसार सृष्टि गरेर अघि बढे। तर, एक समयमा पत्रमित्र साथी हुँदै प्रेमिका बनेकी पात्रले उनलाई उही तरुनो बेलामा पुर्‍याइदिइन्। बैंसमा प्रेमको भुङ्ग्रोमा परेर छटपटाएका गीतकार राईले सफल गीत र असफल प्रेमको दुःखान्त किस्सा यसरी सुनाएः

सानो छँदा रेडियो नै सञ्चारको एकमात्र साधन थियो । रेडियो नेपालबाट गीतहरू सुन्ने क्रममा आफू पनि यस्तै गाउन पाए कस्तो हुन्थ्यो भन्ने रहर पलाउँथ्यो । त्यसबेला लेखक–कवि बन्छु भन्ने एक मनमा पनि थिएन।

२०४० सालमा एलएलसी परीक्षा दिएर उच्च शिक्षा पढ्न खोटाङबाट काठमाडौं आएँ । गायक बन्छु भन्ने सोच मनभरि थियो । गायक बन्नलाई सुरतालको अनेक ज्ञान चाहिने रहेछ भन्ने बुझेपछि यो बाटो मेरो होइन भन्ने लाग्यो । बरु कवि–लेखकहरूसँग सरसंगति बढ्दै जाँदा गीत र कविता लेख्न थालेँ।

October 4, 2023

‘रिटायर्ड’ मुखियाजी


भित्तामा लस्करै सजिएका छन् चित्रहरू। एउटा क्यानभासमा भूकम्पले भत्किएको अवशेषमुनि एक अधबैंसे छन्, खुइय्य सुस्केरा हाल्दै टुक्रुक्क बसेका। न ओढ्ने छानो छ, न टेक्ने जमिन। न त छ समाउने हाँगो नै। भित्ताको अर्को छेउमा केही बालकहरू खुब ध्याउन्नले गुच्चा खेलिरहेका छन्। गुच्चा झैं गुड्दै आउने उनीहरूका लागि सिङ्गै पृथ्वी छ, भोलिको चमक बोकेको।

अब त सबथोक सकियो भन्दै गरेको संसारमा आशाको रहरलाग्दो लहरा छ।

August 26, 2023

दूरी


अचेल हेरिन्न पल्लो घरको झ्याल
खोलिन्न संवादको आत्मीय पर्दा
मौन एकदम मौन छन् चौतारो र फल्चा

September 6, 2019

गजल : बाँकीले एक थान चिहान बनाउँछन्


सक्नेले आफ्नो पहिचान बनाउँछन्
बाँकीले एक थान चिहान बनाउँछन् ।

थोरै मात्र हुन्छन् दुनियाँमा जसले,
साहसलाई सदा जवान बनाउँछन् ।

February 1, 2017

उदय प्रकाश, वजन र कविता

Udaya Prakash

अंग्रेजी भाषा मेरो लागि सधैं हाउगुजीको विषय रह्यो । भाषाकै सीमाका कारण विदेशी साहित्यको तिर्खा मेट्न त्यो बृहत् संसारमा हाम फाल्ने आँट कहिल्यै जम्मा भएन । गोटागोटी अक्षर फुटाउँदै छिचोलेका अर्थले धित मरेन।

अंग्रेजीको भूतले वञ्चित गरेको पठन सुखलाई केही हदसम्म हिन्दी भाषाको पहुँचले पोल्टामा हालिदियो । हिन्दीको पनि जम्मै अक्षर फुटाउन नसक्दा आफूभित्रको पाठक मुर्मुरिन्छ । तैपनि सागरमा फैलिएको अंग्रेजीलाई गागरमा सारिदियो भन्दै हिन्दीप्रति मन बुझाउँछु।