भित्तामा लस्करै सजिएका छन् चित्रहरू। एउटा क्यानभासमा भूकम्पले भत्किएको अवशेषमुनि एक अधबैंसे छन्, खुइय्य सुस्केरा हाल्दै टुक्रुक्क बसेका। न ओढ्ने छानो छ, न टेक्ने जमिन। न त छ समाउने हाँगो नै। भित्ताको अर्को छेउमा केही बालकहरू खुब ध्याउन्नले गुच्चा खेलिरहेका छन्। गुच्चा झैं गुड्दै आउने उनीहरूका लागि सिङ्गै पृथ्वी छ, भोलिको चमक बोकेको।
अब त सबथोक सकियो भन्दै गरेको संसारमा आशाको रहरलाग्दो लहरा छ।
