तिमी आमा (कविता)

॥ अनिता ॥

तिमी नहुँदा यो घर

निकै शून्य हुन्छ

सबै भएर पनि

कोही नभएजस्तै ।

पूजा गर्दा तिमीले बिहान-बेलुका

घन्टी बजाएर

बिउँझाउँछ्यौ क्यारे देउतालाई

त्यसैले त

नहुँदा तिमी

देउता पनि निदाइराख्छन्

ढुकढुकी मात्र बाँकी रहेको घरमा

मूर्दा शान्ति छाउँछ

सबै भएर पनि

कोही नभएजस्तै ।

खोइ के जादु छ तिमीमा

मलाई पनि सिकाइदेऊ न !

सापटी दिए पनि हुन्छ

(दिएपछि माग्न जानेकी छैनौ तिमीले)

तिम्रो आगमनको पूर्व आभासमै

यो घर फेरि घर बन्छ,

ओइलाएका मनहरू

फेरि बिउँझन्छन्

रमाउन थाल्छन् अनि कुरा गर्छन् ।

देउता पनि

तिम्रो चुराको आवाजले बिउँझन्छन्

अनि फेरि आनन्दको अनुभूत हुन्छ

स्वर्गसमान

त्यसैले आमा,

यो घरलाई स्वर्ग बनाइराख ल !

२०६४/१२/२३

सानेपा ।